مساجد مندرس ازمیر

 

• مسجد جونِیت بِی

 

مساجد مندرس ازمیر ، در محل تقاطع کوچه های جونیت بی و دوئان قرار گرفته است. با توجه به این که این مجموعه از

یک حمام و مکتب تشکیل شده، تنها سازه به جا مانده بین نمونه های مشابه می باشد. این مسجد مربعی

شکل از یک گنبد، یک محل نمازگزاری 3 بخشی واقع در شمال و یک مناره در گوشه شمال غرب، تشکیل

شده است. به نظر می رسد این سازه در اواخر قرن 14 و سه ماهه نخست قرن 15، ساخته شده باشد.

پس از بازسازی های صورت گرفته، تنها قسمت دست نخورده آن محراب بیرونی می باشد.

 

• مقبره و مسجد قاسم پاشا

 

مساجد مندرس ازمیر ، که بین مردم با نام «مسجد 5 محرابی» نیز شناخته می شود، در خیابان سال 50 ام و

محله قاسم پاشا واقع شده است. ساخت این بنا مربوط به قرن 16 بوده و متشکل از مکتب و معلم

خانه است. طرح آن مربعی شکل و روی آن یک گنبد با یک مناره وجود دارد. مسجد از سوی وزیرِ قاسم

پاشا بین سال های 1506-1505 ساخته و در سال 1965 مرمت گشته است. در جنوب غربی مسجد که

داخل حیاط بزرگی قرار دارد، یک آرامگاه و در گوشه شمال غرب نیز سرویس بهداشتی و شیرهای وضو وجود دارند.

آرامگاه در جنوب غرب مسجد، مربعی شکل و دارای گنبد کوتاه می باشد که سازه ای بسیار کوچک است.

طبق کتیبه مسجد، یکی از دو سنگ قبر موجود در آرامگاه ساخته شده در سال 1505، متعلق به قاسم

پاشا و دیگری مربوط به دبیر کاتبِ دفترِ حقانی یعنی ایوب چِلِبی می باشد.

 

• مسجد محله جمهوریت

 

مسجد جمهوریت واقع در محله جمهوریت اوز دره در سال 1894 ساخته شده است. شکل مسجد مستطیلی

و سقف آن با یک سقف چوبی مسطح پوشیده شده است. کتیبه متشکل از ایوان (با سقف چوبی)،

و مناره در ورودی محل ورود عموم قرار گرفته است.

 

• مسجد گولجوکلَر

 

مسجد گولجوکلر که در محله ای با همین نام و در کوچه 785 قرار دارد، از یک حیاط مربعی شکل، محل

اقامه نماز و مناره تشکیل شده است. از کتیبه موجود در مسجد چنین برمی آید که ساخت مجدد آن

مربوط به سال 1902 می باشد که از سوی حاجی احمد و محمد ساخته شده است.

 

• مسجد مرکز گورِجه

 

مساجد مندرس ازمیر مرکزی گورجه که در محله گورجه، واقع در مسیر ازمیر-گومولدور قرار دارد، به شکل مستطیلی

و با سقفی چوبی پوشیده شده است.

 

• مسجد سامانجی اوغلو

 

این مسجد قدیمی که توسط حاجی ولی از خاندان سامانجی اوغلو ساخته شده، در محله جونِیت

بِی قرار دارد و امروزه نیز همچنان دایر می باشد.

 

• مناره خراب شده

 

این سازه که در بین مردم با نام مناره خرابه (ییکیک مناره)، خوانده می شود، در 3 کیلومتری مسیر

مسجد جونت بی به سمت گومولدور می باشد. از این سازه امروزه فقط یک مناره و برخی دیوارهای

تشکیل دهنده پایه، بجا مانده است. شکل این بنا مستطیلی است و بررسی ها بیانگر ساخت آن

در دوره بِیلیک لر و قرن 14 یا 15 ام است.

 

• حمام رومی

 

حمام رومی کنده شده در دل سنگ و دارای دو اتاق، در قرن سوم پیش از میلاد ساخته شده که در

آن زمان به عنوان مرکز درمانی در چشمه های آب گرم به کار می رفته.

 

• قبرستان تپه باکلا

 

تپه باکلا واقع در جنوب ازمیر و در سمت شمالی روستای قدیمی مندرس (یعنی بولگورجا)، واقع شده است

که طی سالیان دراز محلی برای پرورش باقلا مورد استفاده قرار گرفته و به این نام خوانده می شود. این

قبرستان به قطر 250 متر و روی یک صخره طبیعی به ارتفاع 250 متر می باشد. روی تپه سطحی مسطح

به قطر 70 متر قرار دارد و برپایه یافته های محکم، سکونت در این منطقه مربوط به 4000-3000 سال پیش

از میلاد برمی گردد که تجارت دریایی در آن نیز صورت می گرفته.

 

• شهر باستانی لِبِدوس

 

لِبِدوس که یکی از شهرهای باستانی ایونی است، در ساحل بین سفرحصار و سلجوق و کنار روستای

اورکمَز روی تپه ای گسترش یافته. لبدوس که در شمال کولوفون (دِئیرمَن دره)، از طرف آندروپومپوس توسط

پسران کودروس ساخته شده، نخستین شهر استعمار شده از سوی هلنی ها در هنگام کوچ ایونی ها

می باشد. به دلیل آنکه این شهر یکی از 12 شهر مهم ایونی بوده، همراه میوس در همسایگی آن، به

اندازه سایر شهرها دارای اهمیت بوده است. لبدوس که از سوی «هوراتیوس» به عنوان روستای متروک

خوانده شده، تنها شهر ایونی در عهد باستان است که در آن سکه چاپ نمی کرده اند. امروزه از این

شهر تنها دیوارهای محاصره کننده شبه جزیره بجا مانده است.

 

• شهرهای باستانی کولوفون (دِئیرمَن دره) و نوشون (احمد بِیلی)

 

شهر باستانی کوفون که امروزه بین روستاهای دئیرمن دره و چام اونو واقع شده، یک شهر ایونی می باشد.

این شهر باستانی در زمین های تپه ای قرار دارد که دارای منابع آبی و غنی از دشت حاصلخیز است. کوفون

که به نامش سکه نیز ضرب شده، در قرن چهارم پیش از میلاد شهری بزگ و با شکوه بوده است.

شهر باستانی نوشون نیز داخل مرزهای روستای احمد بیلی قرار دارد. فاصله آن از ازمیر 50 و از کولوفون 15

کیلومتر می باشد. در این خرابه بقایایی از معبد، تئاتر و دیوارها مشاهده می شود. این شهر در دوره بیزانس

به عنوان یک مرکز مهم اسقف نشین به شمار می رفته است.

 

• نخستین پارک باستانی ترکیه (Arkeopark)

 

مندرس میزبان نخستین پارک باستان شناسی ترکیه است که از لحاظ باستان شناسی آناتولی و ترکیه، بسیار

حائز اهمیت می باشد. در حفاری های صورت گرفته پس از سال 2001 در محوطه های باز و مقدس موجود در پارک،

آثار تاریخی یافته شده به نمایش گذاشته می شود. هِکاتومب (100 عدد بلوک که حیوانات را به آن می بستند)،

موجود در خرابه های منطقه مقدس کلاروس که نویسندگان باستانی از آن به وفور سخن می گفتند، گواه بر وجود

نخستین مراسم مربوط به حیوانات می باشد. مشخص شده در این محل، زمانی حیوانات زیادی برای خدایان قربانی

می شدند. اما در دوره آپولو برخلاف با سایر مکان ها، در بسیاری از شهرها «اعیاد هِکاتومبائیا» جشن گرفته شده

و همزمان 100 حیوان و به ویژه گاو نر قربانی می شده است.

 

• سمبل چشم زخم

 

بشریت تقریبا در هر دوره از تاریخ تمدن، برای رفع از ترس ها و مشکلات خویش و یا برای رهایی از انرژی های منفی،

از اشیای طلسم گونه استفاده می کرده است. در ادیان تک خدایی نیز اعتقاد بر این بوده که اشارات و سمبل هایی

که مقدس شناخته می شدند، بشر را از انرژی های منفی دور نگه می داشتند. یکی از این سمبل هایی که تقریبا در

هر فرهنگی شناخته شده است «چشم» می باشد.

هنر باستانیِ 3000 سالهء شیشه گریِ مدیترانه ای، طی صدها سال دچار تغییرات کمی شده است. نمادهای چشم

زخم که طبق اعتقاد مردم، آنها را از چشم بد حفظ می کند، جزو میراث فرهنگی ناملموس محسوب می شوند. این

نمادهای شیشه ای، از گورِجه به کل دنیا گسترش یافته و امروزه در کوره های سنتی واقع در این روستا از سوی

تعداد کمی از هنرمندانِ این حوزه همچنان در حال ساخت می باشد.